>

Blogs

Jesus Mari Mendizabal

Bai Horixe - Bizargorri

AUKERA-AUKERAN

Hala atsoak nola agureak ere inork uste baino maizago eta aixago dabiltza airean, aireplanoan, munduan batetik bestera; eta, arabera berean, inork uste baino komeria gehiago gertatzen zaizkie, doazen tokira doazela. Ez da erraza jakiten haien ibileren berri. Nik txiripaz izan dut gertaera pollit baten notizia, eta ez daukat niretzat gordetzeko. Herritar batek esan dit ez omen dela atzo goizeko kontua, baina tira…

Agidanez, dama ormaiztegiar apain edadetu batek, bere hainbestegarren urtebetetzea izaki, herrian zertan nola handiro ospaturik ez, eta erabaki zuen autoz Hondarribira etorri eta hegazkinez Madrilera joatea, asteburua nahieran pasatzera; hiriko hotelik garestienetako batera joan ere, zer arraio. Zapatuan joan zen; ostatu hartu zuen eta… “ahitxoa janda sabela bero, lotxo bat einda kalera gero”, igande goizean zorrak ordaintzera plantatu zenean komeriak, komeriak kuanto! Enplegatuak laurehun eta berrogei euroko faktura erakutsi zion.

Haserretu zen atso ormaiztegiarra eta galdetu zuen sutan ea zer demontretan egin ote zuen okerrik berak; hotela ederra zela, bai, baina gela arrunt halako bateko gauak, gosaririk gabe, ezin balio zezakeela hainbeste, inolako moduz. Ohiko tarifa omen zela, adierazi zion enplegatuak. Ezin zitekeela, atsoak; eta hoteleko gerentearekin hitz egin nahi omen zuela… Berandu baino lehen agertu zen gerentea, txitxi baino dotoreago (aurrez noski enplegatuak leziatuta), eta esan zuen tente-potente:

—Hotelak kategoria du, piszina olinpikoa, sauna finlandiarra, areto ikusgarria dantzarako, eta abarren abarra, bezeroentzat egunero prest.

—Nik ez ditut erabili, ordea! –dama goierritarrak purrustaka.

—Beno, baina hor izan dituzu aukera-aukeran…

Hori guztia gutxi ez eta, ondoren, egundalako berriketak egin zizkion hotel handi haren izan-gaitasunei buruz; batez ere, bezperan, zapatu arratsean, izandako ikuskizun internazional Madril osoan famatuari buruz:

—Hemen zenituen atzo, zu agertu eta gero, munduko artistarik onenak beren ikuskizun zoragarriak eskainiz; mira-mira eginda egoteko modukoak!

—Ni ez nintzen, ordea, haiek ikusten egon! –atsoak, bekozko ilunez.

—Beno, hainbat zuretzat kaltean. Hortxe izan zenituen aukera-aukeran, eta, beraz, aprobetxa zenitzakeen. Errotan zaila da irinik ez lotzea…

Atsoaren haserre-marmarrak ez zion gerenteari zirkinik ere eragin; bera tankanpante, lasai. Ormaiztegiko atso erretxinduak orduan txekez ordaindu nahi omen zuela, eta txekea zirri-zarra bete eta eskura entregatu zion jaun gerente ikara-ezinari. Papertxo lauki luze sinatua hartu zuen honek eta, begia bota zionean markatutako diru kantitateari, agudo espabilatu zen:

—Aizu, señora, txekean… berrogei euro jarri duzu; berrogei!

—Hala da. Zuzen dago. Laurehun euroko deskontua egin dizut, nirekin oheratzeagatik.

—Ni zurekin oheratu…!? Baita zera ere!!! –gerenteak, espantuka.

—Beno, ni hor nintzen, gau oso-osoan, aukera-aukeran. Etor zintezkeen, aprobetxa zenezakeen niri zirri-mirri batzuk egiteko… Ahuntzaren lorean egon bazara, hainbat zuretzat kaltean! Beraz, bada, kito egingo dugu biok honekin…

Pikua jan zion ederki ormaiztiarrak madrildarrari, begiak harri bi utzita…

Bizargorri, 2016-11-23

Temas

Solasean jolasean

Sobre el autor


noviembre 2016
MTWTFSS
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930