>

Blogs

Jesus Mari Mendizabal

Bai Horixe - Bizargorri

OSPA-KIZUNAK

Ospakizun handi asko da egunotan han-hemen. Aste Santua delako, batetik; udaberriak aurten, zozomikoteen ondoren, eguraldi gozatsu zoragarriak dakartzalako, bestetik; eta, hori guztia berez aski ez balitz bezala, gainera, festa, turismo, plaia, trafiko, prozesio, shopping, kanpin, putin, pintxo, jatetxe, taberna eta mordo-plazetara jende-bailarak biltzen eta pilatzen eta nahas-mahasten ari direlako nonahi, erruz eta amorruz. Festa, edota zoriona, jende bilera ilera ibilera handiekin bat egiten dugu. Zenbat eta jende gehiago, orduan eta ospakizun hobea. Hori dirudi dela lege eta arau. Kaka zaharra. Ut!

Horietan guztietan eta gisa bereko askoz ere gehiagotan ibilitako batek, eskarmentuz beraz, aitortzen du, hori guztia faltsua dela, istant bateko pilula engaiagarri bezain engainagarria dela; aitortzen du, egiazko festa edota bizipoza norberak berarekin daramala, hala eraman ere, nola laratzak berarekin ohi daraman etxeko sua: bazter babesean kontent beti, arian-arian zirt-zart beti, ñir-ñir kantu eztian beti, noiz sugar bizi bero, noiz txingar gori epel… Eta, azken batean, aitortzen dut, sukatutu naizela; oilalurrak nauela zoritu.

Festa handiak, ospakizun sonatuak behar ditugu, agidanean, bizirik eta pozik gaudela geure buruari demostratzeko. Korrika, ETAren desarmatzea, musika emanaldi erraldoia, Aberri Eguna, Jesusen jesusenak… Korrika gabe eguneroko ttipi-ttapa hobea denean, oraingo bakea lehen ere aspaldi asmatua zegoenean, etxeko salan norbera kantari zorion beteko denean, aberria bihotz-begietan daramagunean, Jesusenak jesukristok ere sinesten ez dituenean…

Hirurogeitaka urte, motzetan pasa eta pozetan jasan dituen honek, hemen gaur aitortzen du, etxe barruko bakea eta isila bezalakorik ez dagoela ezer munduan; aitortzen du, goizero oinez nahiz bizikletan, etxe bueltan egindako ibilia bezalako botikarik ez dagoela osakidetzan; aitortzen du, eskuan behatzak baino gehiago ez dela mahaian konpainiarik behar, desio ona sesio eta presio txar gerta ez daitezen maiz; aitortzen du, askori askotan gertatu izan zaiola, gutxia (etxea, isila, barea, bakardadea) gutxietsi, eta askoa (plaza, zarata, ardaila, jendetza) higuin iritzi; aitortzen du, eguneroko martxa beti-batekoa dela onetan onena; aitortzen dut (azkenik eta kito), janean eta edanean, etxeko atsedenean, maitea aldamenean, besterik ez dela behar azkenean…, zorionean.

Fray Luis Leonena: «Bai benetan dohatsu / mundu-hotsari itzuri doana, / eta lurrean jakintsu / bakanen igualtsu / bideska isilez dabilana». Gure Lizardirena: «Ai, nolako zoroak / gauez kalerik kale / ibil oi-diranak/. Arkiko aal-dituzte / asun miñez beterik / iñoiz beren oiak…!». Baita Pessoa-ren hura ere: «Deus espero ez baduzu, egunak ekarritakoa, denik ttipiena izanik ere, aski izanen duzu»… Hirurek ere ez dute ez denik esaten: urte luuuzeetako mundu hotsak eta gau ibiliak eskarmentua dakar, nahi eta nahi ez. Izan ere, zeinek esan behar zidan niri, astelehen goiza nahiago izango nuela ostiral arratsaldea baino!

Beraz, iritsia naiz dagoeneko nire lezioa munduari emateko puntura. Placido Mugicak dio “edanda nago” esaten dela euskaraz “convencido”. Ni, edanda ez, zentzuna neure gain dudala, konbentzitua naiz, uste osoko nago: ospakizunak lehenago festa eta iskanbila ziren; gaur egun, ordea, festak eta iskanbilak eta jendetzak ospa-kizun bihurtu zaizkit, ospa egin kizun, ospa egiteko motibo, xede eta arrazoi. Ospatu zuek nahi duzuena; nik, ospa etxera!

Bizargorri, 2017-04-12

Temas

Solasean jolasean

Sobre el autor


abril 2017
MTWTFSS
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930