«Gure literatura zaharrean, ‘Bi mila hamaseia!’, oihu-garrasi hitzak izan dituk, izu-ikara erakusteko garaian. Ondo dakik hik hori, ondo dakianez, lagunxar. Xar koanto, hirurogeitaka urterekin. Eta, behin zahartuta, jendeak uste dik ez omen dagoela atarramendu onik: urte berri, urte zahar, Martzelino praka zahar! Uste ustela hori, ordea; larrienean beti, ttak, argia agertzen ohi delako, hori ere […]
