Metroarekin egin dugu topo egunotan, Bilbon eta Donostian. Baita beste hiri ez oso urrutikoan ere, agidanean. Bilboko punturen batean, zoritxarrez, deskalabroak gertatu berri dira, metroa auzo-etxeen azpitik zalapartaka igarotzen delako gauez eta egunez maiz. Metroaren etorrian eta denboraren joanean, azkenean egundoko arrakalak edo pitzadurak atera omen dira bistara, etxe barruko zein kanpoko hormetan. Eta normala denez, jendea ez da han normal bizi; komeriak dituzte latzak, eta kexu dira larri…

Donostian, berriz, datorren udazkenean hastekotan omen dira metro berriaren lanak, 2022an bukatzeko asmotan. Lugaritz eta Easo lotuko omen ditu, Kontxa ondotik pasata, lurpeko ibilian, 4,2 kilometrotan. Aurrekontuaren kontuak ezin kontatu ditut hemen, ez zaizkit-eta kabitzen. “Metro Donostialdea” ipini diote izena, baina jendearentzat “topo” du izana…

Beste nonbait, andre batek armairu bat erosi zuen Ikean; merkeago gerta zekion, desmuntatua erosi ere. Etxera joan, muntatu eta primeran gelditu zitzaion, dotore. Une hartantxe, ordea, metroa pasatu zen etxe azpitik burrundaran eta… hara: ohol guztiak libre, zipirri-zaparra, armairua lurrera! Berriz ere pazientziaz, ustez taxuz, josi eta jaso zuen bere altzaria; baina metroa atzera hoska dardaran etxepetik igaro eta armairua, xehe-xehe eginda, lurrera bigarrenez. Baita hirugarren aldiz ere, sinesteak lanak baditu ere…

Metro madarikatua! Hura ez zela posible eta Ikeara hots egin zuen etxekoandreak, alegia, ahaleginak ahalegin, alfer-alferrik ari zela bera; gertatzen zitzaiona haserre bizian kontatu zien eta, atzenerako etsita, bidaltzeko mesedez teknikari abilen bat. Baietz; konponduko ziotela arazoa; egon zedila lasai…

Berehala, tirrin hotsa ataritik. Teknikaria zen, gizasemea. Ireki zion atea eta eraman zuen gelara, muntaketa egin beharrekora. Ez zuen denbora asko behar izan bere egitekoan: hemendik eutsi eta handik lotu, tente sendo muntatu zion zorioneko armairua. Zain geratu ziren, badaezpada, hurrengo metroa noiz iritsiko…Bai laster pasatu ere azpitik tarrapata-pataka. Eta altzari tente berria lurrera berriro, mila txiki-arraio eginda!

Metro madarikatua, mila bider…! Eta teknikariak, etsiak jota, esan zuen:

—Begira, emakumea. Birrinbi-barranba hots eta astindu horrekin, hemen ez da gauza errazik. Jasoko dut fundamentuz berriro, sartuko naiz armario barrura, eta, hurrena makina malapartatu hori datorrenean, hobeto ikusiko dut zertan non duten loturek okerra eta flakia. Konforme…?

Esan eta egin… Orduan, ordea, senarra sartu zen lanetik etxera. Beren logelan andrea sumatu eta han armairu berria ikustean, esan zuen pozik:

—Hauxe da armario polita ekarri duzuna…!

Eta, atea irekirik, teknikaria ikusi zuen barruan, makurtuta, mutu…

—Ze kristo…!? –esan zuen senarrak, begiak arranpalo eta eskuak potortuta–. Ze demonio egiten duzu zuk hemen sartuta…!!??

—Aizu –teknikariak, zutik jarrita, derrotatuta–; hauxe dago, ba. Pentsa ezazu nahi duzuna; zure andrearekin larru-pikardiatan nabilela ere bai, nahi baduzu… Ze, metroaren zai nagoela aitortzen badizut, ez didazu-eta sinestuko.

Bizargorri, 2017-05-17